Over ons

Mijn foto
Twee leerkrachten van de Gemeentelijke Secundaire School Munsterbilzen gaan op vrijdag 30 maart 2012 met de trekfiets voor het goede doel naar Santiago de Compostela. Zij maken hierbij een fietstocht van 2000 km op 2 weken tijd. Tijdens deze periode verlaten ze hun gezin op het thuisfront voor het steunen van gezinnen in nood.

Maandag 16 April 2012

De mannen komen moe en voldaan aan in de luchthaven van Zaventem met hun fiets in de hand (die hadden ze nog vlug in elkaar gedraaid)! Veel vreugde bij het weerzien! In de trein kregen we de tijd om wat verhalen te horen en zo waren we heel vlug in Bilzen station! (om 12u10) Hier vertrokken Kris en Luc met de fiets naar school. Omdat ze daar pas verwacht werden om 13u bleven we onderweg een beetje plakken. Aan school aangekomen, kregen Kris en Luc een zeer hartig onthaal waar ze bij aankomst door het lint mochten fietsen samen met een hartverwarmend applaus van leerlingen, leerkrachten en directie! Hiervan hebben de mannen genoten net zoals de bezoekjes van vrienden/familie en het acclimatiseren thuis! Eens thuis zijn ze op de weegschaal gaan staan, velen dachten (ook ik) dat Kris veel was afgevallen alhoewel Luc ook wel wat kilo's kwijt moest zijn! De verbazing was groot toen bleek dat Kris maar 1.5 kg kwijt was en Luc daarentegen maar liefst 6 kg lichter terug naar huis is gekeerd! Slapen doen ze vannacht in hun eigen bedje!








  De datum van de "dia-avond" volgt nog...

1 opmerking:

Luc zei

Dag Allemaal,

Munsterbilzen – Compostela – Munsterbilzen is vlug getypt. Fietsen is wat anders.
Het was een moeilijke tocht in alle opzichten: het bergachtig parcours, de opspelende knie, het **-weer, in combinatie met de beperkte tijd. Op geen enkel moment dachten we aan opgeven hoewel we bij momenten mekaar moesten oppeppen om door te zetten. Dit lukte het beste door er humoristisch over te zijn. ‘Altijd blijven lachen’, was ons motto. Waar hadden wij dat weer toch aan verdiend? Bij de zoveelste stortbui vroeg Kris zich af waarvoor hij nu weer moest boeten?

Een woordje van dank voor iedereen die ons steunde tijdens deze tocht, is dus nodig.
Zowel het thuisfront, de vele positieve reacties en ook Kris, hielpen me door de zware stukken. Meer dan een jaar geleden vroeg ik hem mee, om mij te vergezellen op deze tocht. Nooit gedacht dat deze klus zo moeilijk zou worden.

We konden de blog niet gemakkelijk volgen in Frankrijk en Spanje, omdat er niet altijd internet beschikbaar was of door de beperkte tijd die we beter konden gebruiken met een goede nachtrust. De vrouwen op het thuisfront zorgden wel dat we op de hoogte bleven en het idee dat er zoveel mensen achter ons stonden, maakte ons vele keren sterker. Dus ook dankzij jullie hebben we die prestatie kunnen neerzetten.

En achter elke sterke man staat een sterke vrouw.

Bedankt iedereen.
Luc Pinsart

PS Gijs, ik heb de geiten eten gegeven.