Dag 12: Dinsdag 10 april 2012

Hoe zit het tussen de twee vrienden van GSM? Zo'n twee rustige mannen zien we niet vlug met elkaar ruzie krijgen. Ze konden en kunnen het nog altijd erg goed met elkaar vinden, ze zijn ondertussen tochtgenoten, reisgenoten en echte lotgenoten geworden. Luc kan de eiken bomen die Kris ligt om te zagen, eer Luc slaapt, nog wel even verdragen! (Thuis snurkt Kris enkel als hij gedronken heeft of héél erg moe is, dat zegt genoeg!) Daarnaast hebben Kris en Luc elkaar ook gevonden doordat ze complementair zijn. Luc is sterk in de route plannen, de weg aanpassen en alles wat daarbij komt kijken, hij heeft als het ware een ingebouwd kompas! Kris is dan weer de man die zorgt dat ze hun stempels (zo'n 5 per dag) op tijd gaan vragen en die het woord in verschillende talen (Frans, Engels, woordenlijst Spaans) mag voeren. Ze zijn alle twee erg inschikkelijk en helpen elkaar waar het kan (vb Luc zijn Spaans is beter). Alle andere dingen doen ze samen of afwisselend. LOTgenoten zijn ze na de zware dag van vandaag zeker en vast. Een hele hoge berg met windkracht 5 waardoor ze alle krachten uit hun lijf naar boven moesten halen zodat ze toch vooruit geraken i.p.v. terug berg af én daar bovenop nog eens regen!!! "Maar 38 km afgelegd..." stuurt Kris 's middags. Mààr? Jullie doen het toch maar weer en gaan door! Karlien en ik kunnen daar alleen maar bewondering voor hebben, trots zijn, en ook, eerlijk waar, ongerust! Gelukkig kunnen ook wij het zéér goed met elkaar vinden en hebben wij veel aan elkaar! En dat is nodig want zoals zij mij sms'te: "ook wij zijn lotgenoten"!
De wind bleef ook in de namiddag op volle toeren tegen de richting in gaan! Ze reden op een bepaald moment op een weg naast de autostrade. Toen ze ver buiten een dorp waren kwam een onweer boven hun hangen, met hagel dit keer! Luc is gaan schuilen achter/onder een wegwijzer! Kris moest lachen en heeft er een fotootje van gemaakt. Luc kon zijne fiets wel in de gracht smijten, dit omdat de wind die de camions maken hem verschillende keren lieten voelen vanaf waar de vangrails begonnen! Kris zei: "het gaat wel over en er is niets aan te doen". Constant tegen de wind in rijden is dan ook erg zwaar en moogt ge niet onderschatten, zegt Kris. Ik vraag voor wat ze allemaal moeten boeten dat de bedevaart zo zwaar is? Kris zegt: "Luc zegt dat het aan mij moet liggen maar ik geloof niet dat het ZO erg zwaar moet zijn!" Luc zijn been blijft hem parten spelen en al wordt het ook niet erger, het duurt al even! Dan hebben ze even moeten zoeken naar een slaapplaats. Ze zijn uiteindelijk aangekomen bij een hotel voor truckchauffeurs. Ze eten vanavond in Villaherreros, 120 km verder, een boterham of broodje uit het vuistje! En slapen zullen ze wel zeer snel... vrij van zonden!?

Luc zoekt een schuilplaats...